W małym mieście żył raz Janek Chrząstka, Miał na twarzy piegów sto… i trochę pryszczy — ludzka sprawa! Choć czasem mówił: „Chciałbym zniknąć na dwa dni”, To kto go znał, ten wiedział — w środku świeci jak trzy dni! Refren Bo Janek ma swój gwiezdny blask, Choć czasem trudny bywa każdy z nas. Śmiech ma jak wiosenny wiatr, A to ważniejsze niż tysiąc szklanych szkła. Hej, Janek! Świeć, jak tylko ty potrafisz — tak! Zwrotka 2 Gdy patrzył w lustro, wzdychał: „No nie… znowu jeden,” A mama mówiła: „Synu, spokojnie, to minie jak deszcz w niedzielę.” Koledzy wołali: „Chodź na boisko, masz najlepszy strzał!” Bo Janek, mimo trosk, zawsze wszystkim radość dał. Refren Bo Janek ma swój gwiezdny blask… (— powtórka jak wyżej —) Bridge A kiedy nocą patrzy w niebo, Czuje, że każdy ma swoje coś. Nawet gdy trudne bywa ciało, To serce zawsze niesie głos! Refren — finał I Janek ma swój gwiezdny blask, A świat go kocha właśnie za to, jak jest. Bo piękno kryje się w nas, Nie tylko w tym, co każdy widzi na raz. Hej, Janek! Świeć, jak tylko ty potrafisz — tak!