[Zwrotka 1] Noszę w sobie więcej ran, niż chciałbym przyznać. Niektóre wciąż krwawią, choć udaję, że dawno zaschły. I nikt nie widzi, jak czasem jebie mnie w środku to życie, bo mężczyzna ma być twardy, to nie może się rozsypać. Ale prawda? Nieraz byłem o krok od pęknięcia. Od krzyku, którego nie usłyszałby nikt. Od łez, które zdusiłem, bo świat nie daje miejsca dla faceta, który czuje więcej niż wypada. Dlatego idę dalej, nawet jak boli, nawet jak mam wrażenie, że serce niesie mnie tylko z przyzwyczajenia. Ale kurwa — nie padnę. Jeszcze nie teraz. [Refren] Bo mam w sobie ogień, którego nikt nie zrozumie. Mam w sobie gniew, którego nikt nie udźwignie. I choć płonę od środka jak spalona ziemia, to wciąż stoję. Wciąż walczę. Wciąż idę przed siebie. Bo mężczyzna nie zawsze wygrywa — ale zawsze wraca. [Zwrotka 2] Zdrady, kłamstwa, obietnice składane na odwal… Widziałem to wszystko, przeżyłem, zjadłem na tym zęby. Dziś nie wierzę w słowa — wierzę w czyny. W to, kto zostaje, kiedy świat ci się wali, a kto znika szybciej niż dym po papierosie. Zaufanie? Mam go mało, jak benzyny, gdy rezerwa świeci ci od tygodnia. Ale jak nim obdarzę — to do końca. Bo jestem starym typem faceta: lojalność to dla mnie religia, a zdrada to kurwa śmierć za życia. Nie potrzebuję tłumów. Potrzebuję prawdy. Choćby bolała. [Refren] Bo mam w sobie ogień, którego nikt nie zrozumie. Mam w sobie gniew, którego nikt nie udźwignie. I choć płonę od środka jak spalona ziemia, to wciąż stoję. Wciąż walczę. Wciąż idę przed siebie. Bo mężczyzna nie zawsze wygrywa — ale zawsze wraca. [Zwrotka 3] Są dni, w których mam ochotę zniknąć. Wyłączyć telefon, zgasić światło, przestać istnieć. Ale wtedy przypominam sobie jedno: jeszcze nie skończyłem tej walki. Jeszcze nie powiedziałem ostatniego słowa. Jeszcze nie pokazałem światu, jak wygląda facet, którego próbowali złamać, a który zamiast tego stał się twardszy, mroczniejszy, silniejszy. I może mam blizny, może mam w sobie ciemność, ale to właśnie ona trzyma mnie przy życiu. To ona robi ze mnie kogoś, kto już nigdy nie pójdzie na kolanach. [Refren – Finał] Bo mam w sobie ogień, którego nikt nie zrozumie. Mam w sobie gniew, którego nikt nie udźwignie. I choć płonę od środka jak spalona ziemia, to wciąż stoję. Wciąż walczę. Wciąż idę przed siebie. Bo mężczyzna może krwawić — ale się nie poddaje. Nigdy.